و من مثل تمام سال های گذشته شمع هایم را بی آنکه تو کنارم باشی،
یعنی یک سال از تو بزرگترم.
۰۳
اسفند
هیچ وقت از شکر خدا غافل نشید
که بعد از اون نتیجه جز انحراف نداره
احادیثی در مورد شکر گذاری از خداوند مهربان و متعال:
حدیث (1) قال الصادق علیه السلام :
لَو کانَ عِندَ اللّه عِبادَةٌ تَعَبَّدَ بِها عِبادُهُ المُخلِصُونَ أفضَلَ مِنَ الشُّکرِ عَلى کُلِّ حالٍ لاَءطلَقَ لَفظَهُ فیهِم مِن جَمیعِ الخَلقِ بِها فَلمّا لَم یَکُن أفضَلَ مِنها خَصَّها مِن بَینِ العِباداتِ وخَصَّ أربابَها، فَقالَ تَعالى (وقَلیلٌ مِن عِبادىَ الشَّکُورُ)؛
اگر نزد خداوند عبادتى بهتر از شکرگزارى در همه حال بود که بندگان مخلصش با آن عبادتش کنند ، هر آینه آن کلمه را درباره همه خلقش به کار مى برد ، اما چون عبادتى بهتر از آن نبود از میان عبادات آن را خاص قرار داد و صاحبان آن را ویژه گردانید و فرمود : «واندکى از بندگان من سپاسگزارند» .
کنزالعمال، ج13، ص151، ح36472
حدیث (2) قال رسول الله صلى الله علیه و آله :
اَلطّاعِمُ الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ الصائمِ المُحتَسِبِ ، والمُعافَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المُبتَلَى الصّابِرِ ، والمُعطَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المَحرومِ القانِعِ؛
سیرِ سپاسگزار اجرش همانند روزه دارى است که براى خدا روزه مى گیرد ، تندرستِ سپاسگزار همانند آن اجرى را دارد که بیمارِ شکیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد که تنگدست قانع .
کنزالعمال، ج10، ص143، ح28731
حدیث (3) قال الحسین علیه السلام :
شُکرُکَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ یَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛
شکر تو بر نعمت گذشته، زمینه ساز نعمت آینده است.
نزهة الناظر و تنبیه الخاطر،ص80
حدیث (4) قال على علیه السلام :
أکثِر أن تَنظُرَ إلى مَن فُضِّلتَ عَلَیهِ، فإنَّ ذلِکَ مِن أبوابِ الشُّکرِ؛
به کسى که بر او برترى داده شده اى بسیار بنگر، زیرا این کار یکى از انگیزه هاى شکرگزارى است.(به ضعیف تر از خودت بسیار نگاه کن که موجب شکرگزاری ات از خداوند می گردد)
التوحید، ص 63
حدیث (5) قال الصادق علیه السلام :
ما مِن عَبدٍ أنعَمَ اللّه عَلَیهِ نِعمَةً فَعَرَفَ أنَّها مِن عِندِ اللّه إلاّ غَفَرَ اللّه لَهُ قَبلَ أن یَحمَدَهُ؛
هیچ بنده اى نیست که خداوند به او نعمتى دهد و او آن را از جانب خدا بداند مگر آن که، پیش از سپاسگویى او، خداوند بیامرزدش.
نهج الفصاحه، ح 781
حدیث (6) قال الصادق علیه السلام :
أدنَى الشُّکرِ رُؤیَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه مِن غَیرِ عِلَّةٍ یَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه عَزَّوَجَلَّ والرِّضا بِما اُعطىَ وألاّ تَعصیَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَى ءٍ مِن أمرِهِ ونَهیِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ؛
کم ترین سپاسگزارى، این است که انسان نعمت را (مستقیما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نیز به آنچه خداوند عطایش کرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتکب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسیله مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد.
التوحید، ص 127
حدیث (7) قال رسول الله صلى الله علیه و آله :
إنَّ اللّه لَیَرضى عَنِ العَبدِ أن یَکُلَ الکلَةَ فَیَحمَدَهُ عَلَیها أو یَشرَبَ الشَّربَةَ فَیَحمَدَهُ عَلَیها؛
خداوند از بنده اى که پس از خوردن لقمه اى غذا و یا آشامیدن جرعه اى او را سپاس مى گوید، خشنود مى گردد.
نهج البلاغه، خطبه 178
حدیث (8) قال الصادق علیه السلام :
أوحَى اللّه تَعالى إلى موسى علیه السلام یا موسى اُشکُرنى حَقَّ شُکرى فَقالَ : یا رَبِّ وَکَیفَ أشکُرُکَ حَقَّ شُکرِکَ، ولَیسَ مِن شُکرٍ أشکُرُکَ بِهِ إلاّ وأنتَ أنعَمتَ بِهِ عَلَىَّ؟! فَقالَ : یا موسى اَلنَ شَکَرتَنى حینَ عَلِمتَ أنَّ ذلِکَ مِنّى؛
خداى تعالى به موسى علیه السلام وحى فرمود که : اى موسى مرا چنان که باید شکر کن . موسى عرض کرد : پروردگارا چگونه تو را چنان که باید شکر گویم حال آن که هر شکرى که تو را مى گویم خود نعمتى است که تو به من ارزانى داشته اى؟ فرمود : اى موسى حال که دانستى توفیق آن شکر را هم من به تو داده ام ، شکر مرا ادا کرده اى .
نهج البلاغه، خطبه 91
حدیث (9) قال الرضا علیه السلام :
اِعلَمُوا أ نَّکُم لا تَشکُرونَ اللّه تَعالى بِشَى ءٍ بَعدَ إیمانٍ بِاللّه وبَعدَ الاِعتِرافِ بِحُقوقِ أولیاءِ اللّه مِن آلِ مُحمّدٍ رَسولِ اللّه صلى الله علیه و آله أحَبَّ إلَیهِ مِن مُعاوَنَتِکُم لاِءخوانِکُمُ المُؤمِنینَ عَلى دُنیاهُم؛
بدانید که بعد از ایمان به خدا و بعد از اعتراف به حقوق اولیاء اللّه از آل محمد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله هیچ شکرى نزد خدا خوشایندتر از این نیست که برادران مؤمن خود را در امور دنیایشان یارى رسانید .
غررالحکم، ج2، ص451، ح3260
حدیث (10) قال الجواد علیه السلام :
نِعمَةٌ لاتُشکَرُ کَسَیِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى که سپاسگزارى نشود مانند گناهى است که آمرزیده نشود.
غررالحکم، ج6، ص441، ح10926
حدیث (11) امام سجاد علیه السلام :
و اَمّا حَقُّ ذِى المَعروفِ عَلَیکَ فَان تَشـکُرَهُ وَ تَذکُرَ مَعروفَهُ وَ تَـکسِبَهُ المَقالَةَ الحَسَنَةَ وَ تُخلِصُ لَهُ الدُّعاءَ فیما بَینَکَ وَ بَینَ اللّه عَزَّوَجَلَّ، فَاِذا فَعَلتَ ذلِکَ کُنتَ قَد شَکَرتَهُ سِرّا وَ عَلانیَةً ثُمَّ اِن قَدَرتَ عَلى مُکافاتِهِ یَوما کافَیتَهُ؛
حق کسى که به تو نیکى کرده ، این است که از او تشکر کنى و نیکى اش را به زبان آورى و از او به خوبى یاد کنى و میان خود و خداى عزّوجلّ برایش خالصانه دعا کنى ، هرگاه چنین کردى بى گمان در پنهان و آشکار از او تشکر کرده اى . سپس اگر روزى توانستى نیکى او را جبران کنى ، جبران کن .
خصال، ص 568
حدیث (12) امام على علیه السلام:
زیادَةُ الشُّکرِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزیدُ فِى العُمرِ وَ تَفسَحُ فِى الجَلِ ؛
شکرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زیاد مى کنند و بر مُهلت زندگى مى افزایند.
عیون الحکم والمواعظ، ص 275، ح 4999
حدیث (13) امام على علیه السلام:
اَلعَفافُ زِینَهُ الفَقرِ، وَ الشُّکرُ زِینَهُ الغِنَی.
خویشتن داری، زینت فقر است و سپاس گزاری زینت غنا و توانگری.
تحف العقول، ص 75
حدیث (14) امام على علیهالسلام :
شُکرُ المُؤمِنِ یَظهَرُ فی عَمَلِهِ، شُکرُ المُنافِقِ لا یَتَجاوَزُ لِسانَهُ؛
سپاسگزارى مؤمن در کردارش آشکار مىشود، [امّا] سپاسگزارى منافق از زبانش فراتر نمىرود.
غررالحکم، ح 5661 و 5662
حدیث (15) امام حسن علیه السلام:
اَلخَیرُ الَّذِی لا شَرَّ فِیهِ، اَلشُّکرُ مَعَ النِّعمَة وَ الصَّبرُ عَلَی النّازِلَة؛
خیری که هیچ شری در آن نیست ، شکر بر نعمت و صبر بر مصیبت ناگوار است .
تحف العقول، ص 237
۰۲
اسفند
چند سال پیش تو مسجد دانشگاه یه جمله خوندم ، قبل از نماز ظهر بود ،ما که نمازمون روح نداره اما اون نماز واقعا تو فکر بودم
یعنی اگه نماز جماعت نبود ، مطمئن بودم که تا چند ساعت می شستم و به اون جمله فکر می کرد
نوشته شده بود :
اگه می خوای لذت ایستادن رو بچشی ، باید اول بشکنی(خم بشی) به زانوهات فشار بیاری و سختی نگه داشتن بارهای روی دوشت رو تحمل بکنی .
با خوندنش ناگهان یاد یه جمله دیگه افتادم :
اگه سنگی تحمل ضربات تیشه رو نداشته باشه، هیچ گاه تندیسی زیبا نخواهد شد
و این بود که نشستم و با خودم فکر کردم،
- چقدر مشکلات داشتم و دارم
- چقدر زخم زبون ها شنیدم و می شنوم
- چقدر بی احترامی ها دیدم و می بینم
- چقدر نا ملایمتی ها روزگار رو کشیدم و می کشم
- چقدر تهمت ها رو به زدن و می زنن
- چقدر خون جگر ها رو خوردم و می خورم
- چقدر اشکهام باریدن و می بارن
- چقدر درد ها رو کشیدم و می کشم
- چقدر زخم ها رو زدن و می زنن
- چقدر تنهایی ها رو .........
- چقدر
- چقدر
- چقدر.................................
و این قصه سر دراز دارد.
اما با فکر کردن به این دو جمله معنی این سطر ها برام عوض میشه. منظورم این نیست که این زجر ها برام آسون میشه، نه ؛ فقط مزه هاشون تغییر می کنه
حتما براتون پیش اومده که گاهی می خوایید مثلا برید میوه بخرید( هدف خرید میده است)
اگه قرار باشه برای خودتون بخرید، یه نگاه معمولی به میوه ها می کنید و شاید با قیمت معمولی تری هم بتونید همون میوه رو تهیه کنید.
اگه بخوایید برای خانواده خریداری کنید، مسلما به کیفیت میوه، توجه بیشتری دارین حتی اگه قرار باشه هزینه بیشتری رو پرداخت کنید.
اما اگه یه مهمون ویژه داشته باشید دیگه فقط به این محل نگاه نمی کنید، می رید و می گردین و از بهترین مغازه با کیفیت ترین میوه شهر رو با قیمت چند برابر می خرید.
هدف یکی بود،وسیله هم که شما باشید یکسان بود. ولی علت باعث می شود که تلاش ها فرق کنه.
و این تموم اون چیزی بود که من رو به فکر فرو برده بود.
من برای چی باید چقدر تلاش کنم؟
خدا رو شاکرم که باره دیگه تو این زمان که از هر جهت تحت فشار هستم، این جمله رو بیادم آورد تا دوباره بتونم توی اهدافم بازبینی کنم و برای ادامه راه مصمم تر و پر قدرت تر قدم بردارم.
خیلی وقت نیست که مسئولیت های سنگین تری نسبت به شونه های ضعیفم رو روی شونه هام احساس می کنم و اگه کمک و یاری مداوم خداوند مهربون نبود، تا به حا حتما به کرّت زیر فشار این بار ثقیل تمامأ خرد شده و توانایی تحمل اون رو نداشتم.
لیکن از اونجایی که خدا خودش می دونه من به اون توکل کردم و زانوان این بنده حقیرش نای استقامت در مقابل ثقل مسئولیت محوله رو نداره، خودش به هر نوع و با هر وسیله ای که شد یاری کرد و حق خدایی رو به گردن منه رو ضعیف ادا کرد.
انشالله با کمک و یاری و خودش و یاری فرشته خودش بتونم شکر این نعمات رو هرچند اندک و لی در خور توان به جا بیارم .
گاهی گمان نمی کنی و می شود.........
۰۱
دی
مخواه مصلحت اندیش و منطقی باشم...
نمی شود به خدا
پای عشق در کار است
یا امام رضا(ع) دارم میام پابوسیت ، ولی خیلی دیر میگذره این چند روز مونده به موعد وصال،
خودت یه کاری کن، دلی که دیگه نمونده ولی نبض همین تکه های باقی، رضا رضاست.
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی
۱۱
آذر
۱۲
آبان
خدایا
کسی اینجا به یادش نیست که دنیا زیر چشماته
یه عمره یادمون رفته زمین دار مکافاته
فراموشم شده گاهی تواین دنیا چه ها کردم
که روزی باید از اینجا بازم پیش تو برگردم
خدایا وقت برگشتن یه کم بامن مدارا کن
شنیدم گرمه آغوشت اگه میشه منم جاکن
۰۹
آبان
درون یک قفسم، آسمانم از سنگ است
تمام سهمم از اینجا هوای بی رنگ است
به لحظه های غم انگیز این غروب قسم
دلم برای لحظه ای، "زندگی"، تنگ است
۱۲
مهر
همه فکر میکنند چون گرفتارند به خدا نمیرسند
اما چون به خدا نمیرسند گرفتارند........
۱۲
مهر
خشنودی تنها در خاطری آرام خلاصه نمی شود
گاهی
تنها
به یاد یک یار
خـشـنـــــــــودم
۰۸
مهر