مرحوم آیت الله بهجت در میزان رحمت اهل بیت علیهم السلام و نحوه زیارت آنها اظهار می دارد: خدا می داند رحمت اهل بیت (علیهم السلام) و خاندان رسالت چه قدر وسیع است. رحمت اینها ، تابع رحمت واسعه الهی است.

امام رضا (ع)

 اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار معصومین (علیهم السلام) را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرفه، به منزله ملاقات آنها و دیدار حضرت غایب (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. آنها در هر جا حاضر و ناظرند.
هر بلایی که به ما می رسد، در اثر دوری از اهل بیت (علیهم السلام) و روایات ماثوره از ایشان است. نجات برای کسی است که اهل بیت (علیهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببیند.
هر کس به هر کدام از این چهارده معصوم (علیهم السلام) محبت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش این است که محبتش راست باشد. محبت صادقانه این است که محبت مخالف در آن نباشد.
از محبت اهل بیت (علیهم السلام) نباید دست برداشت، همه چیز توی محبت است، اگر چیزی داریم از محبت است. خدا کند این توجه و ارادت و محبت به اهل بیت (علیهم السلام) در دلهای ما باقی بماند و با محبت آنها از دنیا برویم.
حرم مطهر امام رضا (علیه السلام) نعمت بزرگ و گرانقدری است که در اختیار ایرانی ها است، عظمتش را خدا می داند. انسان اگر هر یک از مشاهد مشرفه را طواف کند، همه مشاهد را در همه جا زیارت کرده است و برای او مفید است.
ایرانی ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا (علیه السلام) را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند!
زیارت امام رضا علیه السلام از زیارت امام حسین (علیه السلام) بالاتر است، چرا که بسیاری از مسلمانان به زیارت امام حسین (علیه السلام) می‌روند. ولی فقط شیعیان اثنی عشری به زیارت حضرت امام رضا (علیه‌السلام) می‌آیند.


أأدخل یا حجة الله: ای حجت خدا، آیا وارد شوم؟


به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت (علیه السلام) به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) گریه است، اگر اشک آمد امام حسین (علیه السلام) اذن دخول داده‌اند و وارد شوید.
اگر حال داشتید به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید.
بسیاری از حضرت رضا (علیه السلام) سوال کردند و خواستند و جواب شنیدند، در نجف، در کربلا، در مشهد مقدس – هم همین طور – کسی مادرش را به کول می‌گرفت و به حرم می‌برد. چیزهای عجیبی را می‌دید.
ملتفت باشید! معتقد باشید! شفا دادن الی ماشاءالله! به تحقق پیوسته. یکی از معاودین عراقی غده‌ای داشت و باید مورد عمل جراحی قرار می‌گرفت. خطرناک بود، از آقا امام رضا(علیه السلام) خواست او را شفا بدهد، شب حضرت معصومه (علیهاالسلام) را در خواب دید که به وی فرمودند:
غده خوب می‌شود. احتیاج به عمل ندارد! ارتباط خواهر و برادر را ببینید که از برادر خواسته خواهر جوابش را داده است.
همه زیارتنامه‌ها مورد تایید هستند. زیارت جامعه کبیره را بخوانید. زیارت امین الله مهم است. قلب شما این زیارات را بخواند. با زبان قلب خود بخوانید. لازم نیست حوایج خود را در محضر امام (علیه السلام) بشمرید. حضرت (علیه السلام) می‌دانند! مبالغه در دعاها نکنید! زیارت قلبی باشد. امام رضا (علیه السلام) به کسی فرمودند:
از بعضی گریه‌ها ناراحت هستم!
یکی از بزرگان می‌گوید، من به دو چیز امیدوارم اولا قرآن را با کسالت نخوانده‌ام. بر خلاف بعضی که قرآن را آنچنان می‌خوانند که گویی شاهنامه می‌خوانند. قرآن کریم موجودی است شبیه عترت ثانیا در مجلس عزاداری حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) گریه کرده‌ام.
حضرت آیت الله العظمی بروجردی (ره) مبتلا به درد چشم شدند، فرمودند: در روز عاشورا مقداری از گل پیشانی عزاداری امام حسین (علیه السلام) را بر چشمان خود مالیدم، دیگر در عمرم مبتلا به درد چشم نشدم و از عینک هم استفاده نکردم!
پس از حادثه بمب گذاری در حرم مطهر حضرت رضا (علیه السلام) حضرت به خواب کسی آمدند، سوال شد. در آن زمان شما کجا بودید؟ فرمودند: کربلا بودم.
این جمله دو معنی دارد: معنی اول این که حضرت رضا (علیه السلام) آن روز به کربلا رفته بودند.
معنی دوم یعنی این حادثه در کربلا هم تکرار شده است. دشمنان به صحن امام حسین (علیه السلام) ریختند و ضریح را خراب کردند و در آن جا آتش روشن کردند!

منبع: برگرفته از کتاب های در محضر بهجت، به سوی محبوب و نکته های ناب از آیت الله العظمی بهجت (ره)