شعر نابی در مورد حضرت فاطمه سلام الله علیها

شنیده می‌شود از آسمان صدایی که...

کشیده شعر مرا باز هم به جایی که ...

 

نبود هیچ کسی جز خدا،خدایی که...

نوشت نام تو را، نام آشنایی که -

 

پس از نوشتن آن آسمان تبسم کرد 

و از شنیدنش افلاک دست و پا گم کرد

 

نوشت فاطمه، شاعر زبانش الکن شد

نوشت فاطمه هفت آسمان مزین شد

 

نوشت فاطمه تکلیف نور روشن شد

دلیل خلق زمین و زمان معین شد

 

نوشت فاطمه یعنی خدا غزل گفته است

غزل قصیده‌ی نابی که در ازل گفته است

 

نوشت فاطمه تعریف دیگری دارد

ز درک خاک مقام فراتری دارد

 

خوشا به حال پیمبر چه مادری دارد

درون خانه بهشت معطری دارد

 

پدر همیشه کنارت حضور گرمی داشت

برای وصف تو از عرش واژه بر می‌داشت

 

چرا که روی زمین واژه‌ی وزینی نیست

و شأن وصف تو اوصاف اینچنینی نیست

 

و جای صحبت این شاعر زمینی نیست

و شعر گفتن ما غیر شرمگینی نیست

 

خدا فراتر از این واژه‌ها کشیده تو را

گمان کنم که تو را، اصلاً آفریده تو را

 

که گرد چادر تو آسمان طواف کند

و زیر سایه‌ی آن کعبه اعتکاف کند

 

ملک ببیند و آنگاه اعتراف کند

که این شکوه جهان را پر از عفاف کند

 

کتاب زندگی‌ات را مرور باید کرد

مرور کوثر و تطهیر و نور باید کرد

 

در آن زمان که دل از روزگار دلخور بود

و وصف مردمش الهاکم‌التکاثر بود

 

درون خانه‌ی تو نان فقر آجر بود

شبیه شعب ابی‌طالب از خدا پر بود

 

بهشت عالم بالا برایت آماده است

حصیر خانه‌ی مولا به پایت افتاده است

 

به حکم عشق بنا شد در آسمان علی

علی از آن تو باشد... تو هم از آن علی

 

چه عاشقانه همه عمر مهربان علی!

به نان خشک علی ساختی، به جان علی

 

از آسمان نگاهت ستاره می‌خواهم

اگر اجازه دهی با اشاره می‌خواهم-

 

به یاد آن دل از شهر خسته بنویسم

کنار شعر دو رکعت، نشسته بنویسم

 

شکسته آمده‌ام تا شکسته بنویسم

و پیش چشم تو با دست بسته بنویسم

 

به شعر از نفس افتاده جان تازه بده

و مادری کن و این بار هم اجازه بده

 

به افتخار بگوییم از تبار توایم

هنوز هم که هنوز است بی‌قرار توایم

 

اگر چه ما همه در حسرت مزار توایم

کنار حضرت معصومه[س] در کنار توایم

فضای سینه پر از عشق بی‌کرانه‌ی توست

"کرم نما و فرود آ که خانه خانه‌ی توست"

 حمیدرضا برقعی

الحمدلله

توصیه های آیت الله بهجت برای زیارت امام رضا (ع)

مرحوم آیت الله بهجت در میزان رحمت اهل بیت علیهم السلام و نحوه زیارت آنها اظهار می دارد: خدا می داند رحمت اهل بیت (علیهم السلام) و خاندان رسالت چه قدر وسیع است. رحمت اینها ، تابع رحمت واسعه الهی است.

 اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار معصومین (علیهم السلام) را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرفه، به منزله ملاقات آنها و دیدار حضرت غایب (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. آنها در هر جا حاضر و ناظرند.
هر بلایی که به ما می رسد، در اثر دوری از اهل بیت (علیهم السلام) و روایات ماثوره از ایشان است. نجات برای کسی است که اهل بیت (علیهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببیند.
هر کس به هر کدام از این چهارده معصوم (علیهم السلام) محبت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش این است که محبتش راست باشد. محبت صادقانه این است که محبت مخالف در آن نباشد.
از محبت اهل بیت (علیهم السلام) نباید دست برداشت، همه چیز توی محبت است، اگر چیزی داریم از محبت است. خدا کند این توجه و ارادت و محبت به اهل بیت (علیهم السلام) در دلهای ما باقی بماند و با محبت آنها از دنیا برویم.
حرم مطهر امام رضا (علیه السلام) نعمت بزرگ و گرانقدری است که در اختیار ایرانی ها است، عظمتش را خدا می داند. انسان اگر هر یک از مشاهد مشرفه را طواف کند، همه مشاهد را در همه جا زیارت کرده است و برای او مفید است.
ایرانی ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا (علیه السلام) را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند!
زیارت امام رضا علیه السلام از زیارت امام حسین (علیه السلام) بالاتر است، چرا که بسیاری از مسلمانان به زیارت امام حسین (علیه السلام) می‌روند. ولی فقط شیعیان اثنی عشری به زیارت حضرت امام رضا (علیه‌السلام) می‌آیند.